O İÇİMİZDEN BİRİ… -1-
O BİR ÇALIŞKANLIK ABİDESİ…
O BİR KÖY ENSTİTÜLÜ…
BU YAZI KIZILCAHAMAMLI KÖY ENSTİTÜLÜ ÖĞRETMENLERE İTHAFTIR…
Ahmet İLHAN
Öğretmenlerimizden köşe bucak kaçtığımız dönemlerin ayrı bir tadı ve lezzeti vardı…
Öğretmenler toplum yaşamının adeta rol modelleriydi. Sokakta görünmemek için elimizden geleni yapar ve onların imalı bakışlarına hiç dayanamazdık…
Gel zaman git zaman öğretmenler toplum yaşamından adeta “sıradan” bir noktaya geliverdiklerine de tanıklık ettik…
Efendim bendeniz, her zaman için o çıtı pıtı öğretmeni çok merak etmişimdir… Köy Enstitülü olması da apayrı önemliydi benim açımdan… Halkın arasında ve yaşamın tüm dinamik noktalarında; o öğretmeni, mütevazı tavrı, mütevazı giyimi, mütevazı duruşuyla, mütevazı karakterine ve mütevazı konuşmasıyla ilgimi çekmiştir…
Kızılcahamam’ın o yıllarına dair; Şehir Kulübü vardı… Çoğunlukla da öğretmenler müdavimdi bu kulübe… Ama biri hiç gitmez ve oralarda hiç gözükmezdi…
Onu ya telaşlı telaşlı koşuşturmaca içinde ya da elinde bir meyve fidanıyla görürsünüz… Boyu kısa olduğu için de ceketi kolunu yutar ve eli gözükmezdi… Daim olarak halkın kullandığı kasket de onu bir biçimde tanımlardı…
Halka çok yakın, esnaflarla kurduğu hikmet ifade eden muhabbeti ve her şeyden önemlisi öğrencileriyle kurduğu ilişki çok çok kıymetliydi… Boşa hiç vakit harcamaz ve boş işlere de hiç vakit ayırmaz bir çalışkanlık efsanesiydi…
Kahramanımız, 10 Mart 1932 yılında Çukurören Köyü’nde dünyaya gelir. 1941-1942 öğretim yılında üç sınıfı olan Çukurören İlkokulu’na kayıt yaptırır. Sonrasında ise Saray Köyü’nün ilkokulunda 4. Sınıfı okur… Saray Köyü’nde misafir edilir. “Haklarını ödeyemem…” dediği Osman ve Hamdi Güler kardeşlerin evinde kalır… Rahatsızlık veririm diyerekten de yatağımda sessiz sedasız öğrendiklerimi çalışırdım… O günleri büyük bir sevgi ve çoşku ve minnetle anmadan da edemez… Öğretmeni ise H. Ömer Koçak’tır. Köy Enstitülü bir öğretmen olup Amasya Elmasına yaptığı hizmetlerle anılmaktadır. Tam bir Köy Enstitülü öğretmendir H. Ömer Koçak… Kendini eğitime ve öğretime adamış kendi köyünün dışındaki köy çocuklarına ve köylüye okumayı ve yazmayı öğretmiştir.
Her nedense o yıllarda Oğlakcı halkı köylerinde okul istemezler. Okumak isteyen çocuklara yine o köy enstitülü öğretmen koşar… Tarım konusunda bildiklerini anlatır, at ve pulluk ile tarım yapılacağının öncülüğün yapar…
Kahramanımız, 5. Sınıfı da farklı iki okulda bitirir. Önce Saray Köyü’nden yürüyerek Kızılcahamam Kazım Karabekir İlkokulu’da sonrasında ise Çiğirler İlkokulu’nda 5. Sınıfı bitirir ve 5 Mayıs 1947 yılında mezun olur… Burada da karşısına bir Köy Enstitülü Ahmet Yıldız öğretmeni olur. Bu öğretmen de sebze ve meyvecilikte etkili olur ve köylülere öncülük yapar. Halen bu köylerde sevgi ve saygı ile anılmaktadır…
O Köy Enstitülü öğretmenlerin topluma yaptıkları yardımları bizzat görmüş ve çok etkilenmiştir… O da kendini toplumun yararına adayacağı Köy Enstitülü olmayı kafasına çoktan koymuştur. İleri bir hedef olarak, Köy Enstitüleri kahramanımız beklemektedir…
1947 yılının Eylül ayında sınav günü gelir çatar… Ankara Ulus İlkokulunda sınava katılır… Sınav sözlü bir sınavdır… Ve sorulan soru da “sindirim” üzerinedir. Bizim cevval öğrencimiz hemen atılır ve ben anlatayım der… Söz verirler kahramanımıza ve akıcı konuşması ve konuya olan hakimiyeti karşısında sınav heyeti “sen çık” der. Telaşlı öğrenci ise “konuyu bitireyim. Kazanamadımsa bir daha imtihan olayım…” der demez imtihan kurulundan bir kahkaha yükselir ve tekrar” yarı şaka yarı ciddi ve yarı emir gibi çık...” derler. İşte o anda sınavı kazandığın anlar ve sevincine diyecek yoktur…
İşte böylesi bir öğretmenimizin yaşam öyküsünü anlatacağız… Gerekli merakın uyandığı kanısındayım… İşte o öğretmen KERİM BAL…
Başlığımızdaki gibi…
O İÇİMİZDEN BİRİ…
O BİR ÇALIŞKANLIK ABİDESİ…
O BİR KÖY ENSTİTÜLÜ…
BU YAZI KIZILCAHAMAMLI KÖY ENSTİTÜLÜ ÖĞRETMENLERE İTHAFTIR…
Devam edecek…
