ALUÇ DAĞI’NA SESLENİŞ... / Yusuf AKGÜL
ŞEHİT MUHSİN YAZICIOĞLU’nun AZİZ HATIRASINA…
Sağlığında başlayıp, Şehadetinden sonar tamamladığım Şiir…
3 Ağustos 2008, Kızılcahamam
Aluç Dağı Pikniği
I-
Sana derim sana ey Aluç Dağı!
Tufana, depreme karşı durdun mu?
Bolu Dağı, Işık Dağı dengindir,
Kartallardan Erciyes’i sordun mu?
Eğri çamın, boz meşen var bağrında,
Nice avcı yol yitirdi uğrunda.
Rüzgarınla gönderdiğin çağrında,
Dört bir yana dağ kokusu sürdün mü?
Eteğinde kekik yiyen kuzun var,
Kurdun, kuşun, şahinin var, bazın var.
Pehlivan meydanı, gökçe yazın var
Yine de Kırk Kız'a akıl yordun mu?
Kervanları uğurlarken geçitin,
Ceylanlara ömür sundu içitin.
Bir yalnız yolcuyu kapsa uçutun,
Yedi dağ çiçeği melhem kardın mı?
Aluç Dağı! Var mı senin bir eşin!
Ağrı Dağı, Kafkas Dağı kardeşin..
Böyle yükseldikçe, batmaz güneşin,
Ak şavkını alnımıza vurdun mu?
Karga Sekmez ile Azap Deresi
Yabanabat - Çamlıdere arası...
Yiğitlere yaylak oldu burası,
Köylerine Oğuz adı verdin mi?
Peçenek senindir, Bayındır senin;
Geçmişi yaşatır burda, her günün.
Engin hatırası saklanmış dünün,
Düşünüp de hiç farkına vardın mı?
Bir köşende Semerkantlı Şeyh Ali,
Derviş yetiştirip tutmuştu ili...
Zikirde özü var, türküde dili
Bu yaylaya bir seccade serdin mi?
II-
“Üç Ağustos” tarihini unutma,
Göz ardı edip de yabana atma;
Bu geleni, her gelenle bir tutma..
Aluç Dağı! Böyle yiğit gördün mü?
Köroğlu'nun nağrasını duyan O
Dadaloğlu vasiyeti sayan O
Dede Korkut töresine uyan O
Saza düzen verip, tele vurdun mu?
“Beğ beratlı şehzade”dir bu gelen,
“Hak muratlı şehzade”dir bu gelen,
“Beyaz Atlı Şehzade”dir bu gelen!
Yollarına beyaz güller serdin mi?
Bu gelen “Muhsin”dir, gülen yüzümüz!
Bu gelen “Başkan”dır, erkek sözümüz!
Bu gelen “Başbuğ”dur, kutlu izimiz!
Bir kez olup yüreğine sardın mı?
Bu gelenler, her biri birisi “alp-eren”
Bu gelenler, bir sevdaya su veren...
Bu gelenler, has bahçede gül deren!
Onlar gibi hiç kardelen derdin mi?
Aluç Dağı! Dayanılmaz ayazın,
Onlar, bu ayazı çektiler yazın...
Bir büyük ülküyse senin niyazın,
Selam verip huzuruna vardın mı?
Muhsin Başkan lütfedip de gelmişken,
Senin kadir - kıymetini bilmişken,
Bağdaş kurup bir sofrada olmuşken,
Ya bir alıç, ya bir çiğdem verdin mi?
Aluç Dağı! O, benim de konuğum!
Otuz yıldır beğliğine tanığım…
Sevdasına, davasına yanığım!
Can Yusuf’un dediğine erdin mi?
ALUÇ DAĞI’NA SON SESLENİŞ…
21 Mayıs 2010,
Balıkesir – Kaz Dağları…
III-
Aluç Dağı! Aluç Dağı! Duydun mu?
İki yılı buldu, Muhsin Başkan yok…
Acısını can yangını saydın mı?
O’nu yadlar aldı, Muhsin Başkan yok…
İki sene önce sana gelmişti
Beğleriyle bir kurultay kılmıştı.
Meydanında keyif almış, gülmüştü
Şimdi tarih oldu, Muhsin Başkan yok…
Hani demiştim ya; “Kıymetini bil,
Kırmızı güllerle önünde eğil”
Buraya bir daha gelecek değil!
Analar saç yoldu, Muhsin Başkan yok…
Bu mahzun yollarda bir yolcu, yorgun
Dağlara küskündür, kırlara kırgın.
Depremden de beter yediğim vurgun!
Ak güllerim soldu, Muhsin Başkan yok…
Ruhuma nakş etmiş sızım var benim,
Ta yürekte yanan közüm var benim.
“Bir tekne gözleme” sözüm var benim,
Vakit dönüp geldi, Muhsin Başkan yok…
Aluç Dağı! Kime döksem içimi?
Bilemedim günahımı, suçumu…
Keş Dağı’nda kaybedince “Koç”umu,
Umutlarım öldü, Muhsin Başkan yok…
Dağlardan yükselen soylu feryat bu
Dağların ardında kalan murat bu..
Belki Kerbela’dır, belki Sırat bu!
Bir “Emanet”kıldı, Muhsin Başkan yok…
Be hey Aluç Dağı! Anla sözümü:
Kaybettim ya iki kara gözümü,
Daha senden yana dönmem yüzümü;
Can Yusuf el oldu, Muhsin Başkan yok…
